Gmina Aleksandrów położona jest w południowo-wschodniej części powiatu piotrkowskiego. Płynące przez teren gminy rzeki Pilica i Czarna zaliczane są do najczystszych w kraju. Pilica posiada szerokie i płytkie koryto, ma liczne starorzecza, odnogi i wyspy, a nad rzeką występują piaszczyste plaże. Również obszar nad rzeką Czarną stwarza dogodne warunki do wypoczynku, wędkowania i turystyki pieszej. Znaczny obszar naszej gminy zajmuje Sulejowski Park Krajobrazowy, którego atrakcję turystyczną stanowią kompleksy leśne, będące pozostałością Puszczy Pilickiej z fragmentami przyrody naturalnej, z dobrze zachowaną szatą roślinną , chronioną w licznych rezerwatach przyrody.  Jednym z rezerwatów przyrody znajdującym się w naszej gminie jest, rezerwat Jaksonek, leżący na stoku i krawędzi doliny Pilicy oraz już na wysoczyźnie, w pobliżu miejscowości Taraska. Został on utworzony jako rezerwat florystyczny w celu ochrony odkrytego tu stanowiska płożącej krzewinki. Jest to duże pięcioarowe, naturalne stanowisko reliktu polodowcowego, znajdujące się niemal  km na południe od granicy zwartego zasięgu jego występowania. W 1989 roku rezerwat został powiększony do niespełna 80 ha i objął swoimi granicami ostatni, dobrze zachowany, duży płat dąbrowy świetlistej. Poza zimoziołem w rezerwacie występuje grupa gatunków ciepłolubnych, liczne gatunki chronione i rzadko spotykane w Puszczy Pilickiej. Są to m.in: lilia złotogłów, naparstnica zwyczajna, pięciornik biały oraz widłaki. Rezerwat Jaksonek jest cennym terenem badań naukowych i wartościowym obiektem dydaktycznym, przedstawiającym jako naturalny model, zróżnicowanie zbiorowisk roślinnych, gleby i flory wzdłuż linii od doliny Pilicy poprzez trasę nadzalewową, stok tej doliny, krawędź i po wierzchowinę. Ponadto w Lesie Jaksońskim, który jest pozostałością rozległych dąbrów sulejowskich występują nieliczne stare dęby bezszypułkowe o obwodach 540, 435 i 285 cm, które są pomnikami przyrody.
      Na terenie Sulejowskiego Parku Krajobrazowego, przede wszystkim w jego strefie ochronnej, istnieje 10 dawnych parków podworskich, zamkowych i innych, zwanych parkami wiejskimi.  Parki są dziełem sztuki ogrodniczej i pełnią one różne funkcje, zwłaszcza krajobrazową, wypoczynkową, krajoznawczą i naukową. Cztery spośród tych parków można zobaczyć w naszej gminie. Najbardziej znanym jest park w Skotnikach, zajmujący 3,3 ha powierzchni. Zachowały się w nim elementy układu geometrycznego, z pozostałością najstarszej w Sulejowskim Parku Krajobrazowym alei lipowej. Była to nastrojowa aleja, wytyczona przez około 20 lip drobnolistnych. Najcenniejsze drzewa, które przetrwały do naszych czasów, mierzą w obwodach 430, 310 i 300 cm. Na uwagę zasługuje również kolekcja kilkudziesięciu jesionów, w tym imponujących, wysokich drzew o grubości 375 i 305 cm. Z dawnej świetności żywopłotu grabowego pozostało kilka okazów o grubości 175 – 195 cm. Podobnie jak w przypadku jesionów, tak i kolekcji klonów, w ciągu kilkunastu lat ubyło sporo drzew. Aktualnie najgrubszy klon zwyczajny mierzy 290cm. W grupie stuletnich modrzewi największe osiągają 240 i 220 cm w obwodzie. Park jako cenny obiekt dziedzictwa natury i kultury znajduje się na liście zabytków. Następny park w stylu krajobrazowym znajduje się we wsi Kolonia Stara, interesująco położony wzdłuż cieku na powierzchni 4 ha. Podobnie jak poprzedni został zmieniony, a z dawnego układu kompozycyjnego pozostała aleja klonowo – jesionowa, w której rosną drzewa o grubości do 230 cm w obwodzie. Na uwagę zasługuje stara, piękna wierzba mierząca w obwodzie 350 cm. Niedaleko Kolonii Starej, we wsi Szarbsko znajduje się kolejny park podworski  z końca XIX wieku. Na powierzchni 4 ha pozostał m.in. dąb szypułkowy o grubości 340 cm i wiąz angielski w odmianie złotolistnej. Ładnie położonym małym parkiem podworskim jest park w Dębowej Górze. W jego drzewostanie zachowała się grupa pięciu lip drobnolistnych, w tym okaz o grubości 5 m.